Jasmijn…
Ik kijk naar de aangrijpende film ‘dertien in de oorlog’ en huil mee met m’n jongste kleindochter van dertien op wie dit alles –net als op mij overigens- vreselijk veel indruk maakt, ook al hebben we dit al vele malen eerder gezien. Zij tijdens lessen in groep zeven en acht op de basisschool. En ook nu weer, op de middelbare… Ze moet er niet aan denken dat dit alles op dit moment, zeventig jaar na dato, aan de orde zou zijn. Geen mobiele telefoon natuurlijk want dat zou verraden waar ze zich bevindt. Grappig dat dit het eerste is wat in haar opkomt. Maar ja, als je de hele dag met zo’n ding in je hand loopt kan dat haast niet missen. Dan is dit typische 2015 brugklaslogica… Zelf weet ik er niet echt veel meer van. Tenslotte was ik maar net zes in de hongerwinter. En zelfs dat probeer ik niet te laten merken. Ik kom maar net kijken. Het moet wat mij betreft allemaal nog steeds gebeuren, zo houd ik mezelf regelmatig voor. Trapt niemand meer in natuurlijk… Maar toch. En óh… voor ik het vergeet te melden: ik heb ook weer de Jacob Hartog prijs niet gewonnen bij de laatste voorjaarsledententoonstelling… Ja, één euro, via de Lotto datzelfde weekend. Maar die prijs win ik wel vaker. Of een gratis lot waar je dan ook weer een gratis lot mee wint. De echt grote klapper blijft keer op keer uit. Tegen alle verwachtingen in. Weer geen eigen appartement in Parijs of bungalow in de Ardennen… Kortom: het blijft sappelen. Zoals het betaamt in de kunsten. ‘I’ve been down so long it looks like up to me…’ Hoe zwartgallig wil je het hebben… En dat terwijl we op het punt staan de zomer in te gaan. Hopelijk wordt dat nog wat… In elk geval iets om naar uit te kijken. Je weet maar nooit. Voorlopig –in afwachting van dit alles- samen maar dóór puberen dus. Valt niet altijd mee, maar voor geen goud zou ik het willen missen. Ik heb begrepen dat je het fenomeen puberen moet proberen te zien als een vorm van cabaret. En ook al valt ook dat niet altijd mee, op het moment dat het je lukt, schijnt het wel te werken.
Wat een mens telkens weer niet allemaal moet verzinnen om het zich een beetje naar de zin te maken…
