lente 2014
‘Het is laat, zoals ieder jaar, de tijd zit krap in zijn heden, vandaag is steeds weer geweest…’ schreef Gerrit Kouwenaar in zijn gedicht ‘Rebuut’. En hij gaf de raad mee: ‘Stil de tijd, leef nog even…’ en wat mij betreft doelde hij duidelijk op december.
Hebt u dat nu ook… dat gloomy déjà-vu gevoel elke eindejaarsnadering weer. Je wordt door Jan en alleman maandenlang opgezweept naar december en alles wat daar aan vast zit en je denkt elke keer dat het dit jaar wel anders zal zijn. Dat het wel zal meevallen. Maar het resultaat is dat je het telkens al wel gezien hebt. Je verjaardag… Those yule tide days of yore… Oud en nieuw… Neen, ik ben blij dat we dat voorlopig weer gehad hebben ook al ben ik natuurlijk een december man.
‘Leven in december is ondraaglijk laat…’ stuurde iemand mij een gedicht ter gelegenheid vàn. En dat klopt. Maar ik wist dat allang natuurlijk. Al jaren. Heel vervelend. Vanaf september: ‘when the days grow short and dwindle down to a precious few…’ in december (‘September Song’), kan ik niet wachten tot het weer lente wordt. Het is overigens tot nu toe steeds gelukt dus zal het deze keer ook wel weer gaan. Maar het blijft toch moeilijk. En het lijkt welhaast of het alsmaar moeilijker wordt. Het zal ongetwijfeld de leeftijd zijn. Over verjaardagen gesproken. Nou, ik vier ze niet meer. Je wordt er alleen maar ouder van. En daar zit niemand op te wachten. Moet je kijken hoeveel er aan dood gaan…
Too many birthdays can seriously damage your health’ houd ik regelmatig personen in mijn omgeving voor, maar die luisteren niet of nauwelijks. Ze gaan er gewoon mee door. Of ze kunnen geen biertje met je drinken want ze moeten zo nodig naar een verjaardag van iemand die er gewoon mee door gaat. Word je toch niet goed van…
‘Leven in december is ondraaglijk laat…’. Ja ja. Vertel míj wat.
En ik was nog wel van plan om over de lente te schrijven. Om al het bovenstaande te gebruiken als aanloop naar een pakkend en positief stuk over het inmiddels al begonnen nieuwe jaar. Over de wilde plannen die ik voor deze lente in mijn kop heb -en altijd wel heb eigenlijk- maar ik vrees dat ik ben blijven steken in december en ik kom er niet uit dit keer. Nìks wilde plannen over dartelen in de wei of waar dan ook.
Alhoewel, nu ik er bij stil sta: het is al bijna lente, dus wat zeur ik nou. Ik ben er al mee bezig.
Nu dat dartelen nog…
