Pech…
In het vorige nummer van ons onvolprezen Pulchri magazine lees ik een reminder (sort of…) van hoofdredacteur Jos Poels om toch vooral niet te vergeten om naar de bijna voorbije overzichtstentoonstelling van striptekenaar en mede Pulchri lid Dick Matena in het Museum Meermanno te gaan. En dus besluit ik, voordat het te laat is, om aan die oproep gehoor te geven. Misschien dat Dick Matena daar zelf dan ook is zodat we even kunnen bijpraten…
Ergens aan het begin van 2003, maart geloof ik dat het was, zag ik hem voor het eerst.
Ik had ingetekend op de vierdelige stripversie van Gerard Reve’s ‘de Avonden’ en stond bij boekhandel Verwijs in de Hoogstraat in de rij te wachten totdat ook ik mijn –net verschenen- eerste deel kon laten voorzien van een signatuur van de kunstenaar. Dat duurde even want iedereen die bij hem kwam om een handtekening of opdracht, kreeg niet alleen die signatuur doch daarnaast ook nog een tekeningetje, hetgeen het boek nog meer cachet gaf natuurlijk… Ik was er blij mee en gaf hem mijn (Pulchri) kaartje terwijl hij mijn exemplaar signeerde en van een tekening voorzag. Vanzelf vertelde ik hem niet alleen wie ik was, doch ook wat ik was (ik was destijds als voorzitter van de sociëteitscommissie lid van het bestuur van Pulchri) en we bespraken de mogelijkheden voor hem om lid te worden van de club. Hij wilde dat wel zo kreeg ik de indruk en dus maakte ik van mijn toenmalige functie gepast misbruik en een half jaar later was een en ander al rond. Een column (van Corrie Verkerk) in het Parool van 5 september 2003 maakt daar nog gewag van, ook al word ik daarin door hem aangehaald als ‘de voorzitter van Pulchri…’ Enfin, zo ging het nog een paar delen door totdat bleek, bij het afhalen van deel vier, dat hij niet aanwezig was en er dus ook niet gesigneerd werd. Ik heb nog nooit zo snel –teleurgesteld- weer buiten gestaan. Weliswaar met boek, maar toch… Echt leuk vond ik het niet. Geen signatuur. Geen tekening. Wat moest ik nu… Komt vast wel goed, maakte ik mezelf wijs. Collega Pulchri lid immers… Ik kom hem vast nog wel eens tegen.
Maar ja, zo vaak zie ik hem nou ook weer niet (zeg maar gerust: helemaal niet) en blijft dat niet-gesigneerde deel toch wringen.
Tot aan dat gewraakte artikeltje van Jos Poels dus. Dit is de oplossing. Gewoon met dat deel vier onder de arm naar die tentoonstelling hier om de hoek. Entree betalen, overzichtscatalogus kopen (zodat ook die gesigneerd zal kunnen worden) en klaar is Kees. (of Dirk…) Kost me wel weer een fortuin natuurlijk, maar het moet maar… Dick Matena is tenslotte niet zomaar iemand. Toch…? De juffrouw achter de kassa weet me te vertellen dat ik bijna een tientje moet betalen om binnen te komen. En die catalogus kan ik wel vergeten want die is uitverkocht… Met mijn geluk zit Dick binnen ook niet te zwelgen in z’n eigen overzichtstentoonstelling dus wat moet ik daar dan nog…
Ter plekke besluit ik om rechtsomkeert te maken en maar helemaal niet meer te gaan.
Dan maar geen gesigneerd deel vier. Dan maar geen al dan niet gesigneerde catalogus.
Ik slenter terug naar het Voorhout en verdrink mijn verdriet bij Pulchri.
Ik ben nog nooit zo goedkoop uit geweest…
dirk pols
dichter en schilder
niet noodzakelijkerwijs in deze volgorde
