AVATI
Voor de eerste keer in mijn literaire bestaan kan ik de neiging om de titel van een van mijn epistels in louter kapitalen te vatten, niet onderdrukken. Niet zo verwonderlijk wanneer je weet dat het hier gaat om wat mij betreft een van de belangrijkste kunstenaars van de twintigste eeuw.
Nog vóórdat ik, eind jaren vijftig, begin jaren zestig, zielige pogingen deed -via Norman Rockwell’s `Famous Artists Schools`- iets aan tekenen en schilderen te doen, stond mijn boekenkast al vol met –vooral- Signet paperbacks met op de cover zeer aantrekkelijk werk van illustrator (?) James Avati in de vorm van zeer aantrekkelijke vrouwspersonen. Overigens stòm dat ik de prachtige cursusboeken van die `Famous Artists Schools`, waarop in goud voluit mijn naam, in een vlaag van verstandsverbijstering heb verkocht…, maar dit terzijde.
Ook die Signet paperbacks –want daar gaat het hier over- heb ik allang niet meer en ook daarvan baal ik vreselijk. Zo heel af en toe weet ik er nog een terug te vinden hier om de hoek op de boekenmarkt, maar echt lukken doet het niet en die enkele die ik inmiddels wel heb gevonden doen de kunstenaar maar ten dele recht.
Neen, ik zoek: Mickey Spillane’s `My Gun Is Quick`. `An American Tragedy` van Theodore Dreiser. `Appointment in Samarra` van John O’Hara. Ik zoek: `Knock on Any Door` van William Motley. Ik zoek: `The Farm` (Avati’s favoriete omslag) en Leonard Bishop’s `Down All Your Streets` en ook `The Woman of Rome` van Alberto Moravia.
Niet om de inhoud, let wel, ook al hebben we het hier wel degelijk in hoofdzaak over wereldliteratuur, maar om de omslag.
Het was altijd de omslag, geschilderd door Avati, die mij deed besluiten het boek te lezen in de hoop dat ik `iets` van die omslag in de tekst terug zou vinden. Wat dat was, was wel duidelijk. Ik was zestien of zeventien en was dus op zoek naar wat James Avati me met zijn kunst beloofde: sèks, en verder niets…
Ook de gigantisch geschilderde bioscoopreclames uit die tijd leken soms wel gebaseerd op wat Avati toén al veel langer deed met zijn omslagen. Pas heel veel later ben ik er achter gekomen hoe belangrijk in die periode dit alles uiteindelijk is geweest. Niet alleen voor mij, persoonlijk, doch vooral ook voor Avati zelf.
Meer wakkere figuren op dit gebied dan ik, zoals daar zijn Ed Schilders –ook híj viel, net als ik, louter op de vrouwen van Avati- (Literaire Lichtbeelden, 1978) en ook Piet Schreuders (léés zijn: `Paperbacks, U.S.A`en het meer recentere: `The Paperback Art of James Avati…`), waren daar al een tijdje achter en hebben hem enkele tientallen jaren geleden al op een voetstuk gezet.
Ik doe dat bij deze nog eens dunnetjes over. Ietwat laat, ik geef het toe, maar zoals bekend verondersteld: ik ben een laatbloeier en dit kan er ook nog wel bij.
Trouwens, één van zijn persoonlijke vrienden, collega omslagtekenaar -en navolger- Stanley Meltzoff over hem:
`…de enige die telt is Avati, everyone else just passed through…`(N.B.)
Hij heeft het hier dan weliswaar alleen over de andere omslagtekenaars uit die tijd, maar ìk ben bereid nog een stapje verder te gaan en James Avati te scharen onder de belangrijke Amerikaanse kunstenaars uit de vorige eeuw.
Mag natuurlijk niet, maar toch…
