frank sinatra
bladerend door de
verzen in mijn geheugen
snijd ik mij in de vingers
aan mijn gedicht aan jou
en luister met weemoed
naar sinatra zoals ik hem
eerst aantrof in een
jukebox op het eiland
kattenburg, nu alweer
ruim dertig jaar geleden
en besef…
schreef ik ergens eind jaren tachtig in een zwaarmoedige bui…
Er is niets zo toepasselijk als luisteren naar Sinatra in zo’n geval.
Inmiddels is het alweer meer dan vijftig jaar geleden dat ik vanuit Hilversum (Marine Opkomst Centrum) werd overgeplaatst naar de VBS op het eiland Kattenburg in Amsterdam.
Men had besloten dat ik telegrafist moest worden en ik vond het allemaal maar niks. Ik wilde liever naar huis. Terug naar de zorgeloze tijd met mijn vriendjes en vriendinnetjes in Den Haag, vóórdat ik in dienst moest.
Nog maar heel kort geleden was dat en nog nooit had ik iets zó gemist…
Er stond een saai, stenen gebouw met op de eerste verdieping een levensgrote slaapzaal welke praktisch de hele verdieping besloeg. Een plek die er voor zorgde dat je je temidden van zoveel anderen, nòg eenzamer voelde en waar je op de meest idiote tijden uit je bed werd gehaald om wacht te lopen langs het koude water van het IJ, met aan de overkant, als vergezicht, het Centraal Station en de Prins Hendrikkade.
Wonder boven wonder was er beneden op de begane grond een kantine met in een hoek de hierboven aangehaalde jukebox. Zo vaak als ik maar kon zat ik daar. Ik kan me maar één 45-toerenplaat uit deze jukebox herinneren en als ze die naderhand voortijdig hebben moeten vervangen omdat ‘ie grijsgedraaid was, kwam dat door mij. `She’s Funny That Way…` zong Frank telkens weer en hij wisselde dat al even regelmatig af met : `Nancy With The Laughing Face` (ja, de eerste versie), dat op de andere kant stond, terwijl ik zat te zwelgen in mijn ellende.
De romantische arrangementen en het orkest van Axel Stordahl –want die zat hier achter- maakte het er allemaal niet veel beter op… God, wat had ik een medelijden met mezelf.
Terwijl ik dit schrijf draai ik beide nummers nog maar weer eens en ik vind het lastig om een keuze te maken. Tenslotte staan ze samen op dat ene singletje.
Maar als het dan tòch moet: `She’s Funny That Way…`
