Harold Von Schmidt.
A great painter of the West
Aangenaam getroffen werd ik onlangs bij het doorbladeren van een tijdschrift waarin een artikel over van die nostalgische kauwgomplaatjes van beroemde filmsterren uit de jaren veertig en vijftig. Hele stapels ervan –weet ik nog- had ik vroeger zelf in mijn bezit: Doris Day, Rita Hayworth, Ava Gardner. You name it… Eén ervan echter stak er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit en ook nu werd hij speciaal in dit artikel naar voren gehaald en geportretteerd: Roy Rogers, dé jongensheld bij uitstek in die tijd. Al zijn films heb ik toen gezien. Nèt als overigens de films van Gene Autry… Zolang het maar op een western leek was het goed. Alhoewel: ook de Tarzan films met Johnny Weissmuller scoorden hoog, maar tòch… Neen, cowboy films was het helemaal. Toen. Tot en met de musical ‘Oklahoma’ toe…
Begin jaren tachtig (eindelijk voor het eerst echt met kunst bezig) kocht ik –bij toeval- het boek ‘Artists of the Old West’ en er ging een wereld aan vroeg Amerikaanse kunst voor me open. Over cowboys en indianen gesproken! Kunstenaars als Albert Bierstadt, Frederic Remington en Charles M. Russell. En met deze laatste ben ik waar ik zijn wil: terug in die cowboy film. Russel, hoewel een tekenaar en schilder, is voor mij het type illustrator avant la lettre. In feite waren ze dat allemaal wel, want tenslotte was dàt waarvoor zij in de negentiende eeuw op pad waren in het wilde westen.
Al dan niet in opdracht van het gouvernement.
Charles M. Russell, indiaanse maagd (ca.1900)
Toen Russell (geb.1864 in St.Louis) al jarenlang volop bezig was met zijn tekeningen en schilderijen over het doen en laten van cowboys en indianen in zijn tijd, werd in 1893 –in Alameda, Californië- Harold Von Schmidt geboren, als zoon van een kapitein op een clipper en een Australische danseres.
Von Schmidt werd op zijn vijfde al wees en werd opgevoed door zijn grootvader. Hij werkte o.a. als arbeider aan de constructie van een dam. Hij was cowboy (‘the Old West’ bestond toen nog echt…) èn (NB) hij was lid van het U.S. Olympisch rugby team in 1920. Hij brak tot twee keer toe zijn nek in die periode.
In 1916 won hij zijn eerste ontwerp wedstrijd voor een nationaal affiche, hetgeen een doorbraak betekende na zijn studie aan het San Francisco Art Institute en in het atelier van Maynard Dixon. Maar Harold Von Schmidt wilde meer. Hij wilde studeren aan de Grand Central Art School in New York, bij Harvey Dunn, een geboren ‘westerner’ uit South Dakota en een geïnspireerd docent. Al spoedig kreeg hij opdrachten voor illustraties in ‘Liberty Magazine’; ‘the Woman’s Home Companion’; ‘Cosmopolitan’; ‘American’ en nog veel meer tijdschriften in die tijd.
Willa Cather, auteur van het boek ‘Death Comes for the Archbishop’, kreeg een van zijn vroege illustraties onder ogen en vroeg hem haar boek te illustreren. Een project dat twee jaar vergde en dat met zestig illustraties van zijn hand het werk tot een absolute ‘classic’ maakte. Het is nu een zeer gewild object voor verzamelaars
Nèt als bij James Avati, omslag tekenaar/schilder van vele Signet paperbacks, ontstond het werk van Harold Von Schmidt in die jaren bijna zonder uitzondering door middel van het maken van schilderijen in olieverf op linnen.
In de jaren veertig en vijftig was er een langdurig verband met ‘the Saturday Evening Post’ en zag ik voor het eerst af en toe een illustratie van zijn hand. Bij de verhalen van western auteurs als James Warner Bellah, Luke Short en Zane Grey, om slechts enkele te noemen. Het beroemde magazine bleek overigens een goede neus te hebben voor illustratoren van naam. Ook Norman Rockwell deed toen al jaren bijna niets anders dan prachtig werk leveren voor dit blad en ik begin haast te geloven wanneer ik dit alles nog eens nalees, dat het eigenlijk alleen maar deze illustratoren zijn, (oprichters o.a. van Famous Artists Schools) die mijn volledige belangstelling weten te wekken.
Von Schmidt raakte goed bevriend met Charles Marion Russell en was daar trots op, hetgeen iets is dat mij wel aanspreekt. Wie zou er nu niet goede vriendjes willen zijn met een kunstenaar als Charlie Russell. Hier en daar zijn er ook duidelijk overeenkomsten in hun werk te bespeuren. In elk geval in het onderwerp: ‘the Old West’, hoewel Von Schmidt ook autoriteit bezat op het gebied van de zeevaart. Sla er de ‘Horatio Hornblower’ verhalen maar op na.
the Saturday Evening Post, 1946
Zijn lange carrière – hij werd 89 jaar oud- bracht hem vele onderscheidingen, waaronder toekenning van ‘de Gouden Medaille’ door ‘the National Cowboy Hall of Fame and Western Heritage Center in Oklahoma City…’ voor zijn bijdrage aan ‘de kunsten’ gedurende zijn hele leven.
Een illustrator van nationaal belang…
Harold Von Schmidt. ‘A great painter of the West’ (1893 – 1982)
(bron o.a. : John C. Ewers, ‘Artists of the Old West’ A Chantecleer Press Edition
Walt Reed, ‘The Western Art of Harold Von Schmidt’ A Peacock Press/Bantam Book)
