Schilderen
Stomme bezigheid eigenlijk, schilderen…
Ik denk dat ik het alweer heb gezien…
Tenslotte heb ik me er nu zo`n dertig jaar mee bezig gehouden. Een stuk langer dan wat in het verleden dan ook. Alleen m’n huwelijk duurt veel langer. Alle andere zaken heb ik inmiddels drastisch achter me gelaten en dus moet die dertig jaar schilderen lang genoeg zijn om er over te kunnen oordelen en tot onvermoede conclusies te komen. Of is dit ondoordacht en moet ik zoiets niet eens denken. Laat staan luidkeels melden. Tenslotte moet ik er m’n geld mee verdienen.
Maar tòch…
Tot nu toe is schrijven een redelijk alternatief gebleken maar zo lang je daar je geld niet mee verdient wordt ook dat problematisch. Ik blijf het er overigens wel gewoon bij doen, want je moet toch wat.
Ook met schrijven –of moet ik stellen:- vooràl met schrijven kun je lekker wegdromen zoals een puber van mijn leeftijd nu eenmaal graag doet.
Muziek maken zou het allerfijnste zijn. Muziek maken is tenslotte een stuk leuker dan schilderen. Zelfs schrijven verdwijnt hierbij op de achtergrond. Maar zoals eerder gemeld: ik kan nog geen noot lezen zo groot als een koe. Wellicht dat schrijven over muziekmaken nog net goed genoeg is.
Warme, jazzy poëzie over ongenaakbare violistes op koude, vroege zondagmorgens.
Sexy stukken over swingende saxsolo’s.
Een verslag op A4 van een gevecht met een vioolconcert in D…
De twaalfmatige treurnis van een tenorsax op de late vrijdagavond, in een paar woorden bezongen op de achterzijde van een bierviltje.
In `F`natuurlijk. Net als die prelude van Gershwin.
Alles beter dan schilderen.
Misschien dat het eerdaags toch weer beter gaat nu ik dit alles van me af heb geschreven, maar ik betwijfel het. Ik moet in elk geval nog drie opdrachten en misschien zelfs wel vier. Want ik kan maar moeilijk neen zeggen.
Ik schrijf, dus ik droom.
Vandaag of morgen win ik `dat miljoen` (vroeger was dat `de honderdduizend`) en dan hoeft het allemaal niet meer. Dan is dat optrekje met eigen muziekruimte dáár. Met eigen drumkit. Met eigen piano…
En ik vind vast wel iemand die voor me komt spelen.
Ik heb het wel gezien.
Ik heb de blues.
muziek zou ik willen maken
mystieke reizen schrijven
samen met cy twombly
en niet meer terug te keren…