hongerwinter (1944 blues)
honger herinner ik me niet
een overloop vol goudreinetten
de slee blijkt buiten stervenskoud
mijn voeten met kapotte wreven
warmen niet meer
noch helen zij…
en ’s-morgens
vanuit mijn vensterraam
vallen de bommen…
zó dichtbij…
het kijken naar het puin doet pijn
de winter krijgt een kleur
van wittebrood met boter
en is
hoewel steeds verder weg
nog altijd
zó dichtbij…
